Aan het begin van elk jaar worden binnen de afdelingen, de kringen en het Provinciaal Bestuur menige stokjes doorgegeven. Een spannende tijd. Zowel voor degene die stopt, maar ook voor de nieuwkomer. Voor iedereen wacht een nieuwe uitdaging.
Ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan is een wisseling van de wacht voltrokken. In januari verhuisde president Biden met zijn echtgenote Jill naar het Witte Huis. Tijdens de plechtigheid rondom zijn inauguratie op 20 januari 2021 hadden de organisatoren veel bekende gezichten uit verschillende categoriën opgetrommeld. Vertegenwoordigers van alle groepen uit de Amerikaanse samenleving kwamen in Washington samen: vrouwen, mannen, jong, oud, alle huidskleuren, religies c.q. godsdienstige stromingen en ga zo maar door.
Dé uitblinker onder de vrouwen was niet Lady Gaga, niet Jennifer Lopez en ook niet de nieuwe vice-president Kamala Harris. Het was Amanda Gorman, een jonge vrouw van 22 jaar. Dichteres. Van haar gedicht ‘The hill we climb’, de uitvoering ervan én van haar verschijning was iedereen onder de indruk. De media zijn er vol van, maar ik verbaas me over een melding als deze: ‘Naar aanleiding van dit optreden tekende ze ook een contract als model bij IMG Models.’ Het zij zo, maar laten we vooral focussen op haar boodschap: de hoop die zij uitstraalde met haar woorden en haar gebaren toen ze zei:
“…Ook toen we verdriet hadden, bleven we groeien.
Ook toen we pijn hadden, bleven we hopen.
Ook toen we moe waren, bleven we volharden. …”
Via social media komen massa’s aan foto’s en filmpjes langs van een bijzonder mooie vrouw met een migratieachtergrond die haar eerste dichtbundel als 16-jarige publiceerde en een studie sociologie op Harvard University heeft afgerond. We zullen vast nog van haar horen want als we de media moeten geloven wil zij president worden…
Wie zou tegen die tijd voorzitter zijn van ZijActief Limburg? Van de kringen? Van de afdelingen?
Aurelia Renierkens
Lid projectgroep ZIN
