Sjuumke trekke
We hadden een leuke middag bij ZijActief Leeuwen over nostalgisch snoep.
Mij zette het meteen terug in de tijd, de jaren 50 en 60 kwamen vol herinneringen naar boven borrelen.
Het volgende verhaal wil ik jullie niet onthouden.
Ik kreeg op mijn verjaardag een mandje vol met snoepgoed.
Het allerleukste in het mandje vond ik het glazen doorzichtige flesje met een staafje laurierdrop erin, afgesloten met een stopje van kurk. Je moest er water bij doen waardoor een dropachtig drankje ontstond.
De kunst hierbij was vooral geduld uitoefenen, hoe langer je de laurierdrop in het flesje liet trekken als een soort bouillon hoe lekkerder het werd, voorwaarde was wel dat het flesje in een koele donkere ruimte stond, ik denk dat dit de smaak wel ten goede zou komen, maar zeker weten doe ik het niet.
Als het staafje drop dan helemaal was opgelost en lang genoeg had gestaan kwam eindelijk de beloning.
Door krachtig met het flesje te schudden kwam er een donkerbruine schuimlaag bovenop te liggen, dan kon eindelijk het kurken stopje er vanaf, je zette je lippen tegen het flessenhalsje aan en zoog het schuim je mond in, heerlijk, sjuumketrekke !!
Het was voor mij het ultieme snoep je kon er weken mee toe, was je flesje half leeg deed je er weer wat water bij en je kon weer vooruit. Niemand die maalde over bacterievorming of andere enge ziekteverwekkers.
Het probleem was wel om een goede verstopplek te vinden, met drie broers en 1 zus was er altijd wel iemand die ‘per ongeluk’ jouw flesje vond en het al voor de helft had leeggezogen. Als ik dan dacht dat ik lang genoeg gewacht had en me over wou geven aan het genot van sjuumketrekke kwam ik weleens van een koude kermis thuis, flesje zo goed als leeg!!
Nooit was er een spoor van een dader te vinden.
Door deze middag was ik weer even thuis bij mijn ouders en vooral drie broers en een zus die niet helemaal te vertrouwen waren als het met sjuumketrekke te maken had.
Charlotte Beltjens
